Jonas Smets

Sinds ik kan praten ben ik met mensen bezig, als kind gefascineerd door de gesprekken van volwassen. Als rebelse tiener via boeken, leeftijdsgenoten en leerkrachten. Tenslotte als twintiger beroepsmatig.

Als kind droomde ik ervan om ooit psychiater te worden, een droom die in de helft van m’n middelbare schoolopleiding in rook opging toen bleek dat psychiater worden gelijk stond aan negen jaar studeren.

Psychologie leek me een waardig alternatief, maar ook hier liep ik op tegen een muur van boeken en cursussen die me niet konden boeien. De stad Gent werd al snel interessanter dan de studie, en het uitgangsleven nam meer tijd in dan het studeren. Na twee jaar psychologie besloot ik drastisch van koers te veranderen, Grafische en Digitale Media werd mijn nieuwe queeste. Maar ook hier botste ik tegen dezelfde obstakels en sloot na 3 jaar een teleurstellend hoofdstuk af. Drie jaar studeren, ontzettend veel geleerd, maar zonder diploma, terug naar huis.

Het hoofdstuk dat zich toen aandiende was er één van succes. Je kan niet niets doen, en met een beetje geluk vond ik het werk van m’n dromen. Via via kreeg ik te horen dat er binnen vzw De Touter een interim plek was voor 2 maanden. Hier kon ik aan de slag als opvoeder en gezinsbegeleider. De twee maanden werden er 6 en tenslotte 12 . De twee jaar die ik tenslotte binnen vzw De Touter gewerkt heb, hebben me wellicht nog wel het meeste bijgeleerd over mensen. Ik werkte in twee leefgroepen, één 6 tot 12 en één 12 tot 18 jaar. Kinderen en jongeren uit multi-problem gezinnen. Een uitdaging die op het einde van de rit ontzettend veel voldoening bracht.

Momenteel ben ik opzoek naar een nieuwe uitdaging. Stukje bij beetje vind ik deze bij Huis van Verbinding. Het begeleiden van opstellingen, zittend naast je collega die ook je vader is, een heel apart gevoel.

Twee jaar geleden kwam ik in contact met de fenomenologische aanpak van Bert Hellinger, als representant in een familie opstelling. Een jaar later startte ik de basisopleiding aan het Hellinger Instituut te Groningen. Aansluitend volgde ik er de opleiding Organisatieopstellingen.

Huis van Verbinding geeft me de ruimte om met familieopstellingen te werken, m’n kennis  te verruimen en een eigen stijl te ontwikkelen. Vader en zoon, één bedrijf.

Hiernaast wil ik voorlopig verder aan de slag blijven met kinderen en jongeren, al dan niet in de bijzondere jeugdzorg. Er is daar nog zo ontzettend veel te doen.

Op de een of ander manier kom ik zo terug bij de rode draad in mijn leven terecht: werken met mensen.

Wat of waar ik over tien jaar wil staan is een vraag waar ik absoluut nog geen antwoord op heb, en dat had ik tien jaar geleden ook niet. Tot nu toe is het niet het doel, maar de reis er naartoe, die me zo veel heeft gebracht.

Ik ben geboren te Wilrijk op 4 november 1985, als oudste van een gezin met drie kinderen. Mijn ouders werken beide met mensen. Mijn grootouders waren kleine zelfstandigen. Ik woon samen met Cosette de Ridder.