Waar opstellingen mee te maken hebben…

We starten terug met de opstellingen en leggen een eerste datum vast: 18 september.
Ook al heeft het iets van varen in de mist.
We weten immers niet wat dit wispelturige en kwaadaardige virus voor ons in petto heeft.
Het speelt met ons, het lacht met ons, het tolt met ons, het heeft ons bij ons “pietje”,
– gezien de anatomie, zeker de mannen onder ons –
Het zet niet alleen het individuele leven op zijn kop,
ook gezinnen, families en de hele samenleving.

Pijnlijk is toch wel de lakse repliek waarmee de beleidsvoerders dit teken opvangen en hierop reageren.
Ik heb het hier niet over de aanpak op zich,
Maar wel over de hardnekkige weigering (ontkenning) om naar het geheel te kijken.

Er zijn toch een aantal vrij recente dingen waar we niet aan voorbij kunnen:

– wat corona betreft wordt enkel over het curatieve en de klassieke preventie gesproken:
Zou het ook wel eens te maken kunnen hebben met onze levensstijl en het gebruik van onze omgeving (oekonomos),
met verlies van basisweerstand (immuniteit) tot gevolg?
Blijkbaar komt er vanuit de wetenschap (virologen en universiteiten) weinig inspiratie om anders te gaan kijken en te gaan denken.
Zou alternatieve geneeskunde,
die voorbij de wetten van oorzaak en gevolg en vanuit een ander dan een louter mechanisch/chemisch perspectief werkt,
als er zijn de systemische en de synchronische ……

– verder heeft het klimaat ons ook even voor schut gezet. De link tussen derde wereld taferelen en onze Ardennen, wordt korter.
En het breder geheel van hoe we met onze planeet omgaan, kan niet worden ontkend.
Tijdens mijn humaniora volgde ik de studies van de Club van Rome,
ik denk in het beging van de jaren 70,
en in wezen, essentieel en radicaal, is de boodschap naar inhoud dezelfde gebleven.
De gevolgen zijn, qua gehalte voor ramptoerisme en de schaal waarop, in veelvoud toegenomen .

– dan is er ook nog PFAS en de andere destructieve chemicaliën die in ons milieu (mogen) verspreid worden.
UA deed hier 10 jaar geleden uitgebreid onderzoek over in opdracht van de overheid.
De onderzoeksresultaten lagen in de zelfde lijn van wat er nu vermoed wordt.
“Voortschrijdend inzicht” aldus dhr Bart De Wever.
Tarara ja, niks voortschrijdend inzicht.
Dit lijkt meer op gewoon moedwillige ontkenning,
Wellicht om een samenlevingsvorm stand te houden….

Zo zijn er nog heel wat voorbeelden aan te halen van tendensen die zowel in ruimte als in tijd destructiever worden.

Zou er dan echt een systeemcrisis op til zijn. Zou onze huidige cultuur dan toch aan een ernstige wijziging toe zijn,
of hoort het bij nestvervuilers om de negatieve spiraal die naar de zelfvernietiging leidt,
blind te blijven volgen en ieder die hierover opmerkingen maakt
het zwijgen op te leggen, zijn culturele en symbolisch kapitaal af te nemen,…
Sleutel van dit systeem is de economische productie wijze die de laatste 200 jaar dominant geworden is.
Ze heeft inderdaad  voorspoed gebracht, vooral voor degene die al welgesteld waren.
En blijft dit doen…
Dit systeem, dat als wetenschap wordt gedoceerd aan onze universiteiten, en in dure Vlerick Instituten,
heeft weinig oog voor het collectieve (zie de verdeling van de vaccins in het zuiden)
en voor de toekomst (welk heden laten we onze kleinkinderen achter, en welke toekomst ?)

Hierover zou ik nog een tijd door kunnen gaan,
en u onderhouden over figuren als Jeff Besos en Elon Musk
die respectievelijk reizen naar de Maan en permanent verblijf op Mars organiseren,
voor wie uitgekeken is op de aarde of ze niet meer leefbaar (te klein) vindt.
En jij, beste lezer, hoort bij de gelukkigen die dit kan betalen.

Dit alles vult mij met een behoorlijk wat woede.
En met machteloosheid.
Wat kan ik doen?
Wat wil ik niet meer doen … ?
Heel veel woede…

In mijn praktijk luister ik naar mensen,
het doel van mijn werk is dat mensen in hun eigen leven stappen,
en dat helemaal nemen op een manier dat anderen dat ook mogen en kunnen.
Het leven nemen is ook ethisch leven.
Dit is mijn bijdrage.
Het is niet veel…

Een en al bewondering voor een mens als Hans,
die de rivieren mee opkuist na de ramp,
en zo zijn woede sublimeert,
en zo de aarde een knuffel geeft,
en ook ons, mensen die erop leven…
En ik ga ervan uit dat de meeste van ons kleine goede dingen doen,
en ertoe bijdragen dat de dollar toch de goede kant uit zou kunnen rollen,
naar zijn einde…

Ja, er is hier nog veel over te vertellen,
het is complex en gecompliceerd,
en de woede is onze bontgenoot.
We hebben die nodig –
zie “The Gift of Anger”, van Arun Gandhi, kleinzoon van Mahatma G.

We hebben ook stilte nodig en leegte
om terug vertrouwd te worden met een ander soort kennen, weten en kunnen: het mystieke.
Hier immers schuilt de intelligentie en levenskracht die duurzame verandering brengen kan

Het  middeleeuwse wereldbeeld situeerde mens en planeet als een microcosmos en macrocosmos.
Onverbreekbaar verbonden.
Wat bij de een gebeurde, was,  mutatis mutandis, ook actief bij de andere.
Was de een de spiegel van en voor de ander?  Of een complementering als yin en yang?

Mensen komen hier op gesprek, nadat ze een crisis hebben “erkend”,
Erkend als niet langer verder kunnen zo en echt willen gaan leven…
Dagelijks koester ik de stille hoop dat wat ik op op microvlak mag zien gebeuren,
ook in de macrodimensie die zijn weerklank vindt.
Stille hoop.

En wie zijn we zonder hoop…

Zaterdag 18 september doen we opnieuw opstellingen in de Speelhoeve.
Om 0900 u onthaal. We starten om 0930 en werken tot  1700 u.
Gewoon fris zijn en je boterhammen meebrengen.
Binnenkort weet ik ook meer over de planning voor de komende maanden.

Het virus bestaat echt. We gaan dus voorzichtig om met onszelf en elkaar en houden ons aan de basisregels.
Dit alles onder voorbehoud: als er een omega-variant zou opduiken, of de overheid zet ons in lockdown…
Maar zonder tegenbericht gaan we gewoon aan het werk.

Opstellingen gaan over de leven doorgeven,
van generatie op generatie,
gaan over in je eigen leven stappen,
tegen de stroom mee,
zoals Jan Jacob Stam zo mooi formuleerde,
krachtig en duurzaam.

Opstellingen gaan over hoop.

Stuur een mailtje als je erbij wil zijn.
Riet en ik kijken ernaar je te ontmoeten.
Tot gauw

Johan