Hoop

“Een zekere mate van verwachting (van iets goeds)” – Van Dale
“Hoop doet leven” – volkswijsheid.

Hoop
Thema voor onze zomertweedaagse op donderdag 2 en vrijdag 3 augustus 2018 is “hoop”. Hoop is een thema voor alle tijden. Voor de dag van vandaag speelt het gebrek eraan. Langs alle kanten raken we verstrikt in beelden die erop wijzen dat het met ons, met de mensheid, met de planeet, de slechte kant op gaat. En juist nu, nu we die nodig hebben, blijkt ook de hoop zo onder druk te staan.
In mijn begeleidend werk met mensen, staan in ons spreken en luisteren drie essentiële gebieden centraal. Eerst is er de intimiteit, alles wat met dichtbije mensen te maken heeft. Een koppel, een gezin, een familie, vrienden. Dan is er de creativiteit. Ons vermogen tot scheppen, dat dagelijks vorm krijgt in ons werk, in onze job en onze engagementen en bijdragen om onze omgeving leefbaar en schoner te maken. En als laatste is er het gebied van het grotere geheel: de spiritualiteit of de mystiek. Hier weten we ons door gedragen en meegenomen in een beweging die onze aanwezigheid hier en nu overstijgt.
We geven deze gebieden een aparte naam om ze aan te wijzen, maar in wezen zijn ze onderling met elkaar verbonden en ze gaan in elkaar over en in elkaar op. Het is moeilijk voor ons om voorbij het duale verstaan van de dingen en hun energie te kijken. Zelf noem ik die ruimte onze “Grondstroom”. Onze grondstroom is een bijzonder energiek veld waarin fenomenen als levenskracht, liefde, goesting, plezier, overgave, elkaar vinden en versterken. Ook hoop is een van de wezenlijke aspecten die de grondstroom krachtig maakt.
Het is immers zo moelijk om zonder hoop te leven. De zwaarste, donkerste depressie is die waarin ook alle hoop verdwenen is. Er is niets meer. Er is geen toekomst meer. Er is zelfs geen tunnel meer, laat staan dat er aan het einde ervan licht zou zijn.

Hoop in goddeloze tijden.
Wie zei ook weer dat God dood is? We leven inderdaad in een tijd dat het beschermende raamwerk van institutionele en institutionerende godsdiensten is weg gevallen. Onze voorouders zongen nog de psalmen om God te vragen het onheil van het lot af te houden. God was een trouwe gids en reisgezel om het gewicht van het mysterie dat het leven is te (ver)dragen. Hoop was verpakt in genade. Wat een kracht !
Deze God is inderdaad verdwenen. En dit laat een grote leegte na. We zijn uiterst hongerig naar houvast en grotere gehelen. De boekenwinkels getuigen ervan: de boeken omtrent spiritualiteit doen het zelfs nog beter dan de kook- en gezond eten boeken. Een veelheid nieuwe goden dient zich aan. Ze komen uit een dichte of verre oudheid, uit het oosten, uit het westen. En ze houden allen een belofte in en dragen een boodschap van hoop.
Toetssteen voor deze nieuwe religies is de grondstroom. Maken zij ons krachtiger om het leven, en alles wat erbij hoort, ten volle te leven?!

Hoop in onze familie.
Voor wie er even bij stil staat is het helemaal niet zo vreemd dat hoop ook een systemische dimensie heeft. Hoe krachtig dat ze in ons leven aanwezig mag zijn, hoe krachtig dat wij ze durven maken, heeft ook te maken met de plek en betekenis die hoop in onze familie heeft gekregen en hoe ze daar al of niet is gevoed. Sommige families zijn zo door het lot “beduveld”, dat ze alle hoop opgegeven hebben.
Het vraagt dan ook kracht en ontrouw van de leden om wel hoop toe te laten, om wel te hopen in het leven. Om voor het leven te kiezen. Een ander leven weliswaar. Een leven waarin de grondstroom in al zijn gruwel en schoonheid en kracht kan ervaren worden.

Hoop: van blinde naar wetende liefde.
Vanaf september 2017 begonnen we iedere opstellingendag met een oefening omtrent hoop. De deelnemers waren telkens verrast waar te nemen hoe diep loyaal we zijn aan diepgewortelde, stilzwijgende overtuigingen van onze ouders en de families waar zij en wij uit voortkomen. En de moed die het vraagt om de hoop toe te laten, meer nog , hoop “te nemen”. Want hoop doet leven, hoop zet de grondstroom heilzaam in beweging. Wij kunnen dit enkel verstaan als we overgang kunnen maken van blinde naar wetende liefde. Als we onze ouders kunnen danken voor wat ze ons gegeven hebben en wij er zelf hier iets anders mee doen dan wat zij ermee gedaan hebben: we knippen de verborgen zilverdraad van de loyaliteit door en gaan onze eigen weg. Dat is “ontrouw”. En via deze ontrouw komen we tot wetende liefde. We durven dan zeggen: ook als ik hoop, als ik leef, ben ik een echte “Peeters” of een echte “Janssens”. En het wonder zit hem hierin dat onze ouders ons dan fier aankijken en aanmoedigen om inderdaad echt te leven.  En voor dit wonder doen we opstellingen.
Dit proces overstijgt de psychologie. Het is een spiritueel, mystiek proces dat ons (terug) met de grondstroom verbindt.

Samen een “holding space” creëren.
Tijdens deze twee dagen maken we samen een “dragende ruimte” waarin deze mystieke dimensie zich kan openbaren en waardoor we die samen kunnen verkennen, waarbij we geaard blijven in de natuur van ons lichaam en de familie waarin we zijn geboren.
Twee dagen waarin we naar ons leven kijken, ons door iets groters dan onszelf laten raken, en energie en vrijheid op doen om dit leven vast te pakken en vrij en gepast vorm te geven. Twee zomerse dagen met veel plezier. Met veel stilte en humor ook. Waar plaats is voor blijheid en vreugde. Dagen dat er diep geademd kan worden en dat de grondstroom die ieder van ons, iedere man en vrouw in zich meedraagt, voelbaar wordt en in zijn grootsheid gezien mag worden.

Praktisch
Op donderdag 2 en vrijdag 3 augustus 2018, van 09:30 tot 17:00u.
Prijs 235 €: (h)eerlijke maaltijd, koffie, thee en water inbegrepen.
Inschrijven via mail voor 15 juli. Wijze van betalen wordt dan doorgegeven.
Verder doen we dit jaar nog opstellingen op de zaterdagen28/4, 2/6, 29/9, 20/10, 17/11 en 15/12.  Dit alles in de Speelhoeve, Vremdese Steenweg 237, te Vremde-Boechout.

Vriendelijk verzoek deze aankondiging kenbaar te maken bij mensen uit je netwerk.

Van harte welkom. Riet en Johan.