Zelf geparentificeerd, weet ik als volwassene wat het betekent offers te brengen.
Dit kan zijn door zelf te veel te geven (offeren) of  jezelf teveel af te laten nemen (geofferd worden).

Onze welzijnsorganisaties zijn doorgaans ontstaan binnen een  dader-slachtoffer-dynamiek en dragen dit patroon mee  in hun systemisch DNA. Wis en zeker steekt deze dynamiek op een onverwachts moment terug de kop op. Op het moment zelf is het moeilijk vast te stellen, maar mits enig werk is het patroon en detecteren en har invloed te minimaliseren.

Symptomen die naar deze dynamiek wijzen hebben vaak te maken met grensoverschrijdend gedrag. Dit kan plaatsvinden tussen cliënten en begeleiders, personeel onderling en personeel en directie.

Doorheen de jaren heb ik nogal wat ervaring kunnen opbouwen omtrent suicide  van een medewerker, (seksueel) misbruik van een medewerker door een collega of directielid…
Ook een plaag van burn-out hoort bij deze dynamiek.

Leiderschap in social profit organisaties is sowieso moeilijk. – de boutade dat ieder werknemer zijn/haar eigen directeur is, is geen grap maar verwijst vaak naar een harde werkelijkheid. Wanneer een dader en slachtoffer dynamiek werkzaam is, lopen leidinggevenden het risico hier onderdoor te gaan.

Trauma’s in organisaties gaan niet vanzelf weg. Ook niet na lange tijd. En ook niet door erover te zwijgen. Bv. het verdwijnen van significante personen in de biografie van de organisatie, kan vaak een lange reeks vrij onbegrijpelijke reacties en gedragingen tot gevolg hebben.
En er is ook de noodzaak om te rouwen. Na het overlijden van de stichter lukken competente mensen er toch maar niet in de organisatie te besturen. De een na de andere mislukt…
Of een graag geziene (of uitgestoten) medewerker stapt uit het leven… en haar/zijn aanwezigheid blijft in de gangen van de organisatie hangen en bezwaart de harten en mindset van de collegae.

Voor zulke situaties zet ik me nog graag in.
In en gesprek kunnen we nagaan of Huis van Verbinding iets voor jullie kan betekenen.