Nu. Voorgoed

Nachtelijke ontmoeting

Uit de sneeuwwitte weide verrijst onverhoeds
een paard. Hoe het staat, wat het doet
vindt plaats. Nu. Voorgoed.

Adem licht, deze teug, dit paard, deze wei
gaan voorbij, maar zijn, deze nacht, deze pijn,
een keer samen met mij. Nu. Voorgoed.

M Vasalis, De oude kustlijn, 2001.

Neen, ik weet niet of Vasalis ooit van opstellingen had gehoord,
laat staan eraan deelgenomen.
In haar poesie wijst ze wel dezelfde ruimte aan
als waar opstellingen in “gebeuren”, “plaats vinden”.
Met dit gedicht sloten we onze opstellingendag zaterdag 20 januari af.
Een intense en heel verbindende dag.
Daarna vonden we elkaar bij de nieuwjaarsdronk.

Wat in onze jeugd ook mag gebeurd zijn, of niet gebeurd,
in een opstelling worden teveel of te weinig “herschakeld”,
een imprint in het wezen, die zich al sinds baby of klein kind,
in lijf en hoofd en ziel heeft genesteld en daarin bevroren is,
kan ontdooien, zijn greep loslaten, zich terugtrekken
en onderkomen vinden bij wie of wat het thuishoort.
Dan kan er een diepe zucht “vrij”-komen.

Wat in de opstelling gebeurt is even echt en even waar.
Vrij. Nu. Voorgoed.

Op zaterdag 24/2 een nieuwe opstellingen dag.
Meer info elder sop de website onder op Familieopstellingen 2018.
Van harte welkom.