Familieopstellingen zaterdag 26 november 2022: van harte welkom !

Beste mensen,

De driedaagse hier in Portugal was bijzonder.
De doorwinterde yoga beoefenaars waren een kolfje naar de hand van Claeren.
De opstellingen waren pittig en zeer intens.
Bleek dat ieder van de deelnemers roots hadden, verspreid over Europa of Noord Amerika.
Met 10 mensen was het dan wel zoeken soms om alle wezenlijke elementen gerepresenteerd te krijgen…
Maar boeiend, stimulerend, enthousiasmerend.
Volgend jaar doen we dit tweemaal over.

De andere ervaring is de oceaan.
Niets van het wijnrode oppervlak zoals beschreven door Homeros in de Odyssea.
Maar een reus met duizend-en-een kleuren en gedaantes.
Golven als potvissen,
Jagend, de een na de ander,
Brullend stervend tegen de kliffen.

Het sterven van deze machtige oceaan hield me wel bezig gezien de klimaattop in Egypte.
Een dure mooie strik rond een lege slappe doos.
Is het niet kunnen, niet willen, niet mogen…
Waarschijnlijk alle drie.

Het heersend economisch perspectief laat geen enkele inmenging,
Laat staan inperking toe.
Zijn wij mensen het zoogdier dat zijn eigen nest vervuilt, met het plastic onze zeeën,
Als potvissen naar het strand zwemmend om daar te sterven?
Het idee dat lemmingen in groep het ravijn induiken wordt tegengesproken.
De mens, de alles-weter, doet dit wel…
Want dat is wat we doende zijn.

Steeds duidelijker wordt het “gnoti se auton” van de tempel van Delphi: ken jezelf.
Het wordt zo vaak gebruikt in allerlei vormen van persoonlijk ontwikkelingwerk en persoonlijke groei,
Maar de tekst die deze uitspraak zijn volle betekenis geeft wordt (on)bewust vergeten.
Die luidt: ken jezelf: vergeet niet dat je sterfelijk bent, en nooit gelijk wordt aan de goden.
De mens die boven alles boven staat,
Hubris, noemden de Grieken dit, hoogmoed, arrogantie.
Het wezen dat zich als “causa sui” beschouwt en hiermee zijn eigen vernietiging tewerkstelt.
Ernest Becker schreef hierover in “de ontkenning van de dood”.
Geen pageturner, wel een aanrader.

Onlangs stond ik in een opstelling omtrent een conferentie betreffende de “internationale wapenwedloop en water”.
De leidend ambtenaar zat in verwarring: ga ik hiermee voort of laat ik het aan iemand anders.
Een schitterend, moedig, geïnspireerd man.
Het werd al snel een opstelling omtrent maatschappelijke vraagstukken.
Waarin het water uiteraard een belangrijke rol speelde.
Als representant van het water voelde ik pijn over geheel mijn lijf, voelde een immens groot verdriet
en overheersend een sterk gevoel misbruikt, verkracht te zijn.
Vandaar wellicht dat ik me deze dagen zo met de oceaan verbind.
Uiteindelijk bleef het aan deze man om uit te gaan maken of ie verder zou gaan of niet.
Of ie de prijs zou willen betalen om verder te gaan…
Of de prijs om te stoppen en het aan iemand anders te laten.

Opstellingen gaan altijd over een prijs:
De prijs die je betaalt om echt te leven,
Persoonlijk of maatschappelijk.
– De prijs van een schadefonds lijkt mij voorlopig nog onvoldoende …

Zaterdag doen we vier opstellingen.
09:00 u onthaal, 09:30 start. We werken tot 17:00 u.
Breng je “boterhammen” mee.
Laat even weten of je al of niet komt.