Energie door familieopstellingen: zaterdag 17 december

Eén december vandaag. Veel herfstwind is er tot nu nog niet geweest, laat staan storm. De herfstbladeren weifelen stil op de grond. Ook de dreigende luchten en de gure wind, blijven uit. Gisteren maakte ik nog een foto van een witte, bloeiende rozelaar. Het lijkt vreemd genoeg eerder lente.

De winter mag beginnen. 21 december is midwinter: de kortste dag, de langste nacht van het jaar. In de sjamanistische traditie staat  de winter voor het noorden. Hoe meer we immers naar het noorden gaan, hoe korter de dagen en hoe minder licht. Oord van ijs, van winterslaap, van stilte, van alleen zijn, van rust. De tijd van het kiemen: een bijzonder proces tussen sterven en geboren worden. Tijd ook van verbinding met de voorouders en hun wijsheid, goedheid en kracht.

Zaterdag 17 december doen we opstellingen omtrent een levensthema waarmee je worstelt.  Thema’s die al lang genoeg energie en aandacht blijven vragen, die warmte uit je lichaam trekken, onrust in je geest brengen, en cynisme en eenzaamheid.  Deze kunnen de vorm aannemen van een ziekte. Lichamelijk kan het om de maag gaan, de lever, de longen, of pijn aan het hart. Of nieuwe aandoeningen als CVS of fibromyalgie. Of kanker. Psychische klachten als woede- en agressieproblemen, dwangmatigheid,  psychotische opstoten en de nieuwe zogenaamde psychische diagnoses als autisme, ADHD. Het kan ook om relaties gaan: tussen jou en je partner, tussen jou en de kinderen en bij samengestelde gezinnen tussen jou en de inwonende kinderen van je partner. En wat met depressie, de seksualiteit die niet goed meer lukt, verslaving, zelfmoordgedachten, geweld in het gezin, trauma… ?

Vaak verwijzen deze aandoeningen naar een groter geheel, dat al ouder is dan de klacht, dat ouder is dan de drager. In een familieopstelling kijken we naar dat geheel en brengen we datgene in beeld waar de klacht de aandoening, het probleem voor staat. Meestal hoort het bij iemand van het familiesysteem die ons vooraf is gegaan en om de één of andere reden is verdwenen, werd verstoten, niet gezien mocht worden, werd doodgezwegen.

Eens het verstotene terug in beeld, verandert er wat in het geheel. Soms verdwijnen de symptomen. Soms ook niet. Bijna altijd wordt de levenskwaliteit beter. Het ademen wordt dieper en rustiger, er stroomt meer energie, er komt een innerlijke rust, partners kunnen terug naar elkaar kijken…

Familieopstellingen herstellen het vermogen om te verbinden en daarmee ook het vermogen om te verlangen en te helen.