Zomerdriedaagse en Mirakel

Juni is bijna voorbij. Nog enkele dagen om je in te schrijven voor de zomerdriedaagse. Neem je kans waar.

De zomerdriedaagse is mede geïnspireerd door het mystiek dagboek van de Salesiaan Xavier Thevenot.

In een mooie metafoor wijst hij op de onwaarschijnlijke technische evolutie van onze tijd: zoveel mogelijkheden als vandaag zijn er in het verleden nooit geweest.
Laat ons naar schepen kijken zegt hij:

“Nooit waren wij mensen zo goed uitgerust om de zeeën en oceanen te bevaren en de elementen te weerstaan.
En wat doen we: we zetten deze prachtige boten…in onze tuin.
In onze tuin! ”
Wat wij nodig hebben, aldus Thevenot, is stroming.
“Is krachtige stroming en dan komen onze boten tot hun recht.”

Tijdens onze driedaagse willen we stroming vrijmaken.
Verbinding maken met onze grondstroom. Die altijd vrijmoedig tot onze beschikking staat.
Het is wel aan ons om hem aan te spreken en toe te laten.
In deze driedaagse werken we hieraan met Yoga en familieopstellingen.

De laatste opstellingendag in mei werd afgerond met een gedicht van Antjie Krog. Onwaarschijnlijk hoe deze Zuid-Afrikaanse erin lukt systemische dynamieken in poëtische beelden weer te geven en te dynamiseren. Hierbij het gedicht ‘Mirakel”. Vervang het woord “land” door “familie”, en je zit midden in de destructie, loyauteit en liefde die families met ongeziene kracht doorgeven, van generatie op generatie.

Mirakel

ik behoor toe aan dit land
het heeft mij gemaakt
ik heb geen ander land
dan dit land
mateloos is mijn liefde voor het land
gecompliceerd gehard en onomwonden
ik geloof niet in wonderen maar
de vreedzame bevrijding van mijn land
was een wonder – onverhoeds en lichthoofdig blijft
het me bij  die weergaloosheid blijft me bij
ik weet dat het land nu in protest is ontbrand
eenmalig is vervaardigd uit hoop – dat blijft me bij
zelfs als alles ineenschrompelt   tekortschiet  in
duigen valt   sneuvelt    een karikatuur wordt – als
zand glipt het ogenblik dat ons als pendant van wraak
eenmaal gegund is tussen onze vingers weg
ik behoor toe aan het land
het heeft mij gemaakt
ik heb geen ander land
dan dit land
prikkelbaar beledigd vergooien we elkaar
en vergieten straffeloos elkaars leven
we wilden een toevluchtsoord scheppen voor de armen de gewonen
de helden de lieflijken de getalenteerden de verminkten
maar onze begraafplaatsen blubberen van de veronachtzaamde
geïnfecteerden de vermoorden de verkrachten de diepbedroefden
ik weet dat mijn land eenmalig is
vervaardigd uit hoop – dat blijft me bij
terwijl we luisteren naar de opgeblazen geluiden
van onze leiders – gortdroog van leegte
mateloos is mijn liefde voor het land
gecompliceerd gehard en onomwonden
we zijn slachtoffers van onszelf aan het worden
gevangen in hebzucht en met een onvermogen tot visie
we hebben geen benul meer van hoe je anders kunt zijn dan
gewelddadig en angstig , dan hardvochtig tegenover elkaar

ik behoor toe aan het land
het heeft mij gemaakt
ik heb geen ander land
dan dit land

mateloos is mijn liefde voor het land
gecompliceerd gehard en onomwonden
ik geloof niet in wonderen maar
de vreedzame bevrijding van mijn land
was een wonder – onverhoeds en lichthoofdig blijft
het me bij   de weergaloosheid ervan

blijft me bij

vertaald uit:
“Mede-wete”, Antjie Krog, 2014

Van harte welkom 30 juli !

Riet, Claeren en Johan