Vreugde, vreugde, vandaag is het feest!

Onweerstaanbaar breekt de lente door.  De bloemen, de vogels, de wind. Vreugde alom. De Christenen vieren vandaag het Paasfeest. Zij kleden zich op hun paasbest en maken zich op, want inderdaad: vandaag is het feest. Het belangrijkste feest van het jaar. Zij trekken naar de kerken en komen daar bijeen om samen het mysterie van hun geloof te bejubelen. Daarna feesten ze verder in hun families en gezinnen. Eindelijk, na veertig dagen vasten mag er naar hartelust gegeten en gedronken worden. Voluit feest.
Met Pasen vieren wij het feest van de verrijzenis, de opstanding. Het leven dat na het sterven verder gaat. Over welk mysterie gaat het? Wie of wat is gestorven, en wie of wat wordt (opnieuw) geboren, of wie of wat blijft leven? En is het zomaar sterven? Eerst is er het verraad door één van de beste vrienden. En dan is er het pijnlijke en eenzame sterven op het kruis. Een sterven dat je volkomen alleen moet doen: “Eli, Eli, lema sabachtani?” (Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten”). Een sterven dat ook iets van een bevrijding heeft: “het is volbracht” (Johannes 19:30) en ook iets van een overgave: “Vader, in uw handen leg ik mijn geest” (Lucas 23:46).
Voor mij wijst de goede week op een sterven dat bij ons leven hoort. Op ons levenspad komen we allerlei mensen tegen, ondernemen we activiteiten om dit leven zin en vorm te geven, en overkomen ons zaken die we zelf al dan niet hebben gewild. Er is immers ook veel lot in ons leven werkzaam. Persoonlijk lot, familielot, gemeenschapslot.
Zelf had ik steeds de neiging om het “noodlot” te noemen. Maar nu noem ik het liever lot. En het Paasfeest gaat precies over deze beweging van noodlot naar lot. Het is meer dan een nuance. Het gaat om iets fundamenteels. Wij kiezen de lotgevallen van ons leven niet. Zij overkomen ons. We kunnen wel kiezen hoe we er mee omgaan.
Vanuit het noodlot-perspectief lijkt het of het door iets buiten mezelf aan mij wordt opgelegd. Het is mij toegevallen, toebedeeld, opgelegd. Ik had geen keuze. Ik heb er niet voor gekozen. Ik hoef er dan ook geen verantwoordelijkheid voor op te nemen. Ik moet dit lijden ondergaan.
Lot biedt een ander perspectief. De wisselvalligheden van dit leven horen bij mijn pad. Het zijn voor mij de juiste. Ik neem ze op. Met vreugde waar vreugde hoort, met pijn waar pijn hoort. Ik ga er doorheen. Zowel door het licht als door de duisternis. Immers, geen licht zonder duisternis. Welke vorm die ook mag aannemen, ook duisternis hoort erbij. Ieder van ons wordt in zijn leven uitgedaagd om door de “de donkere nacht van de Ziel” te gaan (de Spaanse mysticus Johannes van het Kruis). Pas wie de tocht heeft doorgemaakt weet wie –welk zelf- gestorven is, en wie –welk zelf-  geboren wordt.
Het paasfeest verwijst naar de mogelijkheid van de mens om voor deze transformatie te kiezen en ze belooft dat er voorbij de duisternis licht zal zijn. Eénmaal per jaar wordt de symboliek van Pasen met volle kracht herdacht, gevierd: vreugde alom! Op deze wijze herinnert dit feest ons aan de mogelijkheid om onze verantwoordelijkheid voor licht en duisternis op ons levenspad dagelijks op te nemen. We kunnen deze keuze op ieder ogenblik van onze levensweg doen.
“De donkere nacht van de Ziel” is een poëtische, mystieke tekst. Mystici beweren ook dat de mystieke ervaring moeilijk uit te leggen is. Het is immers een ervaring die het binnen en het buiten overstijgt. Wil je weten wat het is, dan moet je ze zelf ondergaan.
Opstellingen hebben iets van deze Paaservaring en ook iets van de mystieke weg. De verantwoordelijkheid voor je eigen leven opnemen. De donkere nacht van je Ziel in de ogen kijken en je laten aanraken door het mysterie. Opstellingen zijn een mystieke poort naar licht en vreugde.
We doen opstellingen op de zaterdagen 24 mei, 21 juni, 20 september, 18 oktober en 22 november. Je kan steeds komen kennismaken. Je kan hierbij worden opgesteld als representant. Je betaalt dan 20 €. Wil je zelf een opstelling doen, dan schrijf je in door eenvoudig een mailtje te sturen. Mei is volgeboekt, in juni zijn er nog twee plaatsen. In het najaar is er nog ruimte. Niet te vergeten: de zomerdriedaagse “man, vrouw, kind, wezens van verlangen”  van woensdag 30 juli tot en met vrijdag 1 augustus.
Wie je ook bent, vanwaar je ook komt, wat je ook doormaakt, van harte welkom.