Opstellingen zaterdag 9 april : de destructie achterlaten.

Wie je ook moge zijn,
Dat het je goed mag gaan.
Rondom zie je hoe Pasen in aantocht is.
Het feest van de lente.

Bloemen, bloemen, bloesems, bloesems.
Het gefluit van de vogels.
En dit jaar: zelfs sneeuw. Wat kan april toch grappig zijn.
Maar er is ook die koude noordoostenwind nu.
“April is the cruelst month”, T.S. Eliot.
En er is iets van. Hij blaast door merg en been.

En wat een voorjaar.
De oorlog verslaat wis en waarachtig corona.
Zoals jullie uit de opstellingen weten is de oorlog heel heel groot.
En hij heeft het gedaan!
Wat heel ontschuldigend werkt mij mensen die zich “schuldig” hebben gemaakt
aan destructie. Ultieme destructie.

Toch kunnen we nu niet voorbij aan wat er achter de oorlog staat.
Als we zien hoe plots schaarste gepredikt wordt,
En we vaststellen dat de laatste jaren rijke mensen nog rijker geworden zijn,
En minder begoeden arm aan het worden zijn,
Dan stelt zich toch de vraag, wie staat achter de oorlog.
Zeker onze neo-kapitalistische productiewijze,
-Waarvoor alle regeringen en staatshoofden moeten buigen, zelfs Alexander De Croo-.
Wie weet hoe deze productiewijze de oorlog manipuleert,
in haar kraam weet te passen.
Maar oorlog bestaat al lang, van voor dit economisch systeem.
Er moet dus nog iets anders zijn.
Hebzucht misschien, graaicultuur, de begeerte naar macht
… lees Tom Holland over het oude Rome.
Ik weet het ook niet.
Wel de moeite om verder te onderzoeken.

Een donkere kant van ons mensen.
Een heel donkere kant.

Stellen we de ordening op: dan krijgen we corona, daarachter oorlog,
daarachter neo-kapitalistische productiewijze,
en dan als voorlopig grootste oerouder hebzucht/machtswellust…
Wellicht zijn er dingen die ik hier niet zien.
Maar zoals ze hier staan heeft het wel iets van gradaties van destructie.

“”Erkennen wat is”, aldus Bert Hellinger.
Het is wat het is.
Dat is de eerste stap naar verandering.
Maar er is meer nodig: de moed om te kijken…
De moed om echt te willen zien.

Dit geldt ook voor kleinere systemen zoals het zelf een persoon met lichaam en geest,de familie, een organisatie.
De moed om te kijken.
En dan, zoals in de gesprekken zo vaak naar boven komt,
de moed om de destructie de rug toe te keren
en ontrouw te worden aan wat vernietigend is voor persoon en groep.
Destructie hoort zowel bij autonomie, het persoonlijke (voor zover dat bestaat) als bij communio, het gemeenschappelijke (voor zover dat dit dan ook weer bestaat).
Yin en Yang weet je wel, Anima en Animus.
Destructie in het veld van het ene, besmet ook het andere veld,
en nodigt uit tot compliciteit, tot samenzwering, tot meer destructie.
Dat is immers de definitie van een veld: het staat niet op zich.
Het is in weidsheid, in gelaagdheid, in intelligentie en energie
altijd met het geheel verbonden. De golf en de oceaan…

Zaterdag 9 april gaan we weer aan de slag.
Samen kijken we, erkennen we en moedigen elkaar aan om de destructie te stoppen.
Hoe krachtig de greep ook is van wie of wat ons weerhoudt om het eigen leven te leiden,
We nemen ‘genoeg’en met het eigen lijden op ons pad,
zonder dat van anderen erbij te nemen,
met hoeveel liefde we dit ook willen dragen.

Door een onverwachte afzegging staan er drie opstellingen geprogrammeerd.
Er kan er dus nog een bij.
Wil je je eigen leven in de ogen kijken en achterlaten wat niet bij jou hoort en met liefde hebt gedragen. Neem je kans.
Stuur een mailtje: johan.smets@huisvanverbinding.be

Onthaal om 09:00 u, start om 09:30.
We werken wellicht tot 17:00 u.

Graag tot dan,

Riet en Johan