Opstart familieopstellingen
Beste vrienden,
Ja, we gaan de uitdaging aan, we nemen de draad terug op en starten op 19 september terug met opstellingen.
We zijn er ons van bewust dat we een risico nemen,
– ook al doen we het nodige om dit op een intelligente manier te beperken (zie later).
Maar we kunnen het virus niet langer gewoon zijn/haar gang laten gaan,
en ook niet slaafs de adviezen blijven volgen, waar onze levenskwaliteit en gezondheid op lange termijn slechter van worden.
De schade op gebied van welbevinden, van goed in je vel te zitten en te genieten van simpele dingen, wordt te groot:
een knuffel geven en ontvangen,
naar het theater gaan of een concert meepikken,
weten wat je met je leven wil en waar je naartoe gaat…
Tederheid en schoonheid en hoop,
wat de quantumsprong toelaat van zoogdier naar mens,
worden vandaag zo ernstig ingeperkt,
worden ons haast ontnomen.
Voor velen die het psychisch (hard) te verduren hebben tijdens de corona,
is het leven zwaarder geworden:
angst is grotere angst geworden,
woede machteloosheid
en verdriet bodemloos.
En dan is er overal die eenzaamheid….
Van onze leiders is ook weinig soelaas te verwachten,
naar de noden van de “gewone” burgers wordt niet echt gekeken.
Mattheus is sterker dan ooit: “wie heeft zal meer krijgen”.
Onzichtbaar groeit in alle stilte de armoede om ons heen.
Geuniformeerd geweld neemt toe en verzet ertegen wordt hardhandig aangepakt,
– Charleroi, Wisconsin, Brunswick –
en burgerlijke ongehoorzaamheid zwaar gestraft.
In een rechtstaat mag dat.
Excessen worden weggemoffeld en als het niet langer kan,
is er plots geheugenverlies…
Dader- en slachtofferdynamieken nemen toe in veelvoud, openbaarheid en intensiteit.
Wat met integriteit, wat met transparantie, zelfonderzoek, verantwoordelijkheid, wat met perspectief bieden ? …
Bouwstenen van leiderschap die nu uitblinken door hardnekkig opvallende afwezigheid.
Jullie weten dat ik “de marge” probeer te koesteren.
Het echte leven, echte authenticiteit, integriteit, onschuldige onbezonnenheid…
In de marge is het nog te vinden.
En opstellingen, het systemisch werk, blijft toch ook iets van in die marge,
Ook al wordt hun levenskracht telkens opnieuw veelvuldig bewezen.
En levenskracht, daar gaat het om.
Daar gaat ook Corona om.
We worden met onze neus (een van de eerste symptomen is het verlies aan reukvermogen) op de feiten gedrukt:
onze vitaliteit, onze levenskracht, onze immuniteit is verzwakt.
De koortsachtige, dwangmatige manier waarmee de hoop op een vaccin wordt gemediatiseerd,
legt de vinger op de wonde van onze systeemblindheid:
Is een vaccin écht wat we nodig hebben ?
En door alle aandacht op het vaccin te richten, waar moeten we dan niet naar kijken ?
Daarom doen we opstellingen: om naar de juiste dingen te kijken,
deze onder ogen te komen en de verantwoordelijkheid te leggen bij wie ze hoort.
De moed hebben om daders, slachtoffers, arrogantie, nederigheid, verlangen, tederheid, en verbinding in de ogen te kijken…
We mogen in de Speelhoeve terecht omdat ons werk therapeutisch is.
Ook directeur Bart van Mechelen is er van overtuigd dat opstellingen zeer belangrijk zijn in deze tijd.
Op weekdagen ontvangt de Speelhoeve een grote groep mensen die kwetsbaar zijn en bij de risicogroepen behoren.
Ook het personeel neemt risico’s.
Zij doen grote inspanningen om het virus buiten te houden.
– Zo mogen ouders niet binnenkomen,- en voor opstellingen wordt plaats gemaakt.
Ik maakte met Bart volgende afspraken:
- We werken met een groep van maximaal 15 mensen.
Dit betekent dat ik zo verantwoordelijkheid op me neem om naast de mensen die een opstelling vragen, ook nog voor representanten zorg. - Vier grondregels worden gerespecteerd:
– afstandsregel van 1,5 meter. In de kring, aan de tafel, tijdens gesprekken. In de opstelling zelf komen we dichter als de beweging erom vraagt.
– handhygiëne: handen meermaals wassen met zeep en water.
– mondmasker: wij zorgen voor chirurgische mondkapjes.
– tijdens de pauzes verluchten we de ruimte. - Tijdens ons verblijf in het centrum gebruiken we alleen die dingen die strikt nodig zijn:
– we gebruiken maar één toilet.
– ieder houdt zijn glas, tas en stoel gedurende de hele dag. - We laten alles “clean” achter: poetsen met zeep en water.
– we poetsen stoelen, keuken en toilet na ons vertrek.
– met aandacht voor de kleine dingen als de klinken van de deuren, enz die we hebben aangeraakt.
– het zou fijn zijn mochten er nog twee mensen ons hierbij willen helpen.
We calculeren ook in dat wij om 17:30 vertrekken en het gebouw dan kan rusten en de mogelijk virussen twee nachten en een dag hebben om weg te deemsteren in onschuldige vergetelheid…
Ook al is het vanzelfsprekend, toch heel uitdrukkelijk: bedankt Bart en personeel en gasten van de Speelhoeve.
Om gereputeerde virologen en ministers te citeren: “we weten niet hoelang het virus onder ons blijft”…
Deze wijze van werken zullen we nog een tijd handhaven.
We werken dit jaar in de Speelhoeve: 19 september eerstkomend, 17 oktober, 21 november en 19 december.
Wie op deze afspraken wil naleven kan een opstelling komen doen.
Onthaal om 09:00 u. Start opstellingen 09:30. Boterhammen meebrengen.
Riet en ik kijken er ontzettend naar uit terug te kunnen beginnen.
En we willen ons ook blijven engageren naar de mensen toe voor wie het nodig is.
Zo bieden we terug gesubsidieerde loopbaancoaching aan via Pygmalion.
Gesprekken in het kader van therapie en homeopathie vinden weer gewoon plaats in de spreekkamer.
Via beeldbellen of gewoon telefonisch kan uiteraard ook.
We zijn weer stevig aan het werk,
intelligent en hartelijk,
en met veel veerkracht !
Riet en Johan
Leave a Reply