Moeder eren

Gisteren was het “moederkesdag” in de Kempen.
Moederkesdag, wat een benaming.

Midden in de oogstmaand, getuige van de grote vruchtbaarheid, weelde en zomerse schoonheid,
waarvoor moeders kunnen staan.

In onze familie vieren wij al van oudsher moederdag op 15 augustus.
Alle moeders worden dan in de bloemen gezet.
Verstillend en verheugend om de tijdswendingen van het leven te zien:
dochters worden moeder,
moeders worden grootmoeders,
en grootmoeders soms overgrootmoeders…

Grootmoeders maken plaats voor nieuwe moeders.
En we eren hen allemaal.
Ook zij die gestorven zijn.

Sterke, lieve, hartelijke, warme moeders.
Die ook in deze tijd nog hun leven riskeren bij het dragen van de vrucht en de geboorte.
Moedig en sterk, die moeders.

Tijdens onze driedaagse ‘ont-dekken’ kwam ik mijn grootmoeder langs moederskant ineens terug tegen.
Ik was haar zowat 50 jaar vergeten.
Door een schilderijtje te maken met een weelde aan lijnen in best levendige kleuren
die zich op mijn blad omhoog leken te wringen naar het licht.
Ze verschenen zomaar en ze wrongen zomaar.
En daar was ze.

Ineens zag ik ze: moemoe.
Ze was er altijd voor ons. Wat er ook gebeurde op de boerderij.
‘s Avonds, nadat ik heel de dag buiten geravot had, zette ze mij op een een stoel aan de waterput
– zo’n oude waterput, weet je wel, met emmer aan een lange tak die als hefboom fungeerde -.
Ze putte een emmer water en dan met een doek en een klot sunlight,
waste ze stevig mijn “berries”.
Zo noemde ze mijn benen, naar de twee burries van een boerenkar, waar het paard tussen gebonden werd,
en die altijd vuil waren.

Ze genoot ervan om mijn benen berries te noemen.
en die goed met zeep proper te “ruzzen” (schuren).

En ze  deed het met zoveel warmte en liefde en humor.

Ook al gaf ze wat ze kon, zodat we konden overleven,
deze innige momenten heb ik bij mijn moeder vaak gemist.
Maar grootmoeder, die heeft het mij gegeven.
En ik zag ineens ook dat Riet, mijn echtgenote, veel van deze moemoe heeft.

En dat ontdekte ik plots tijdens de driedaagse.
ik werd er van binnen heel stil van.
en heel warm.

Lang leve moeder,
lang leve grootmoeder,
en alle moeders van de wereld…

Johan