Madiba
Vannacht overleed Nelson Mandela. Dat zijn ziel vrede mogen vinden. Madiba was een strijder van de vrede, een profeet van Verbinding.
Toen ik de boodschap door liet komen, werd ik ergens in mezelf heel diep geraakt, ik voelde het in mijn lijf, zoals iedereen dit wel voelt wanneer de dood dichtbij komt bij het overlijden van een nabije geliefde.
Maar dit was anders. Dit was voorbij de laag van het persoonlijke, voorbij de laag van de familie. Het verdriet dat mij overkwam, dat ik in mijn lijf voelde, was nieuw voor mij.
Dit verdriet was geworteld in een andere, veel grotere en wijdere dimensie. Het verwees naar het collectieve, naar een grote gemeenschap.
In deze zwarte Zuid Afrikaan heb ik een zielsverwant verloren.
Madiba.
Strijder tegen het onrecht, strijder voor waardigheid voor iedereen, voor de vrede. En ja, zo stelde je, je mag strijden, je moet strijden zelfs voor je waardigheid, maar je mag je tegenstrijder niet vernederen, hem van zijn waardigheden beroven. Deze vernedering voedt de wrok. Deze vernedering maakt de verzoening en de vergeving en daarmee ook de innerlijke vrede onmogelijk.
Beste Madiba,
Als een mantra citeer ik vaak je woorden: “Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen”.
Je hebt het leven geleefd, met alle pijn en alle liefde die erbij kan horen. Met alle kwetsbaarheid en kracht, die ons stervelingen, sieren kan.
Voor jou dit gedicht van Dylan Thomas. Dat de twaalf winden van het Zuid Afrikaanse land het als een lied mogen meedragen en uitstrooien boven de continenten, en je hart, je ziel en je geest levendig mogen het houden, terwijl je botten rusten in de aarde en weerkeren tot het stof waaruit ze zijn geschapen.
And death shall have no dominion.
And death shall have no dominion.
Dead man naked they shall be one
With the man in the wind and the west moon;
When their bones are picked clean and the clean bones gone,
They shall have stars at elbow and foot;
Though they go mad they shall be sane,
Though they sink through the sea they shall rise again;
Though lovers be lost love shall not;
And death shall have no dominion.
And death shall have no dominion.
Under the windings of the sea
They lying long shall not die windily;
Twisting on racks when sinews give way,
Strapped to a wheel, yet they shall not break;
Faith in their hands shall snap in two,
And the unicorn evils run them through;
Split all ends up they shan’t crack;
And death shall have no dominion.
And death shall have no dominion.
No more may gulls cry at their ears
Or waves break loud on the seashores;
Where blew a flower may a flower no more
Lift its head to the blows of the rain;
Though they be mad and dead as nails,
Heads of the characters hammer through daisies;
Break in the sun till the sun breaks down,
And death shall have no dominion.
Een stap naar innerlijke vrede:
Zaterdag 14/12 gaat onze laatste opstellingsdag door voor 2013. We werken in de Speelhoeve. Om 09.00u koffie en thee.
De eerste jaarhelft 2014 werken we de zaterdagen 18/1, 15/2, 15/3, 26/4, 24/5 en 21/6.
Wil je komen representeren, wil je zelf een opstelling komen doen, schrijf je in via mail. Voor informatie kan je me bellen.
Leave a Reply