Vader
Een eerste vaderdag zonder een levende vader.
Een vaderdag zonder vader bestaat niet.
Ieder heeft een vader, zonder zou niemand van ons er zijn.
Hoe de bevruchting ook tot stand is gekomen,
Er komt altijd een vader bij te pas.
Voor ons, voor mij men twee zussen en mijn broer,
Is het vandaag een eerste vaderdag
zonder dat vader nog in leven is.
Vreemd hem zo te vieren.
Nog meer omdat de eigen kinderen vandaag
Vriendelijke woorden stuurden,
Die me blij maakten.
En ook droefheid brengen.
Mijn eigen goeie vader is niet meer.
Het brengt me bij mijn lagere school tijd.
Op 19 maart had ik ieder jaar vrij.
Ik mocht met vader mee naar Leuven,
Op bedevaart.
Vader noemde ook Jozef, kortweg Jos.
Was het een mogen, was het een moeten?
Het hoorde zo bij ons.
Zelf blijf ik gewoon thuis
Met het feest voor de vaders.
Fier om te zien van waar ik zelf gekomen ben.
Wie mijn vader was.
Blij om de kinderen
en de kleinkinderen en hun vaders.
Wie het woord vader uitspreekt,
Wijst impliciet ook naar moeder.
Maar vandaag,
Toch heel even,
Een feest voor de vaders.
Dat ze nog lang gevierd mogen worden.
Johan
Tijd om te rouwen
Beste mensen,
Ja mijn vader is niet meer.
En het voelt vreemd.
Ik mis hem in kleine dingen.
Anders dan bij het overlijden van moeder,
meer dan 6 jaar geleden.
Nu ben ik de oudste.
En er staat niemand meer tussen de dood en mij.
En toch leef ik.
En we nemen ons voor om dat gretig te doen en nog lang.
Zowel het verdriet als de vreugde.
Zelf neem ik even tijd om te bekomen.
Zo annuleer ik de opstellingen van 18 maart.
Ik ga dan thuis blijven en zorg geven aan mijn eigen verwerking en die van de familie.
Rouwen is groeien naar een moment dat je kan zeggen:
“Jullie zijn vertrokken lieve ouders en ik blijf nog zoals het mij gegund is.
En ik ga voluit leven nog.
Met Riet en de kinderen en kleinkinderen,
mijn broer en zussen,
en de vrienden…
En zo eer ik jullie, en het leven dat jullie mij gegeven hebben, en het leven zelf…”
En dat vraagt tijd en innerlijkheid.
Ik zie jullie allen graag terug in de Speelhoeve, zaterdag 13 mei.
Mocht je zin hebben in een ommetje naar Portugal,
En het wetende veld niet zolang kunnen missen,
Dan ben je welkom op 22 april in het Sandhi house in Ericeira.
Dan geven Claeren en ik er een dag Yoga en familieopstellingen.
Een mooie lente ondertussen.
Mijn vader heeft de sneeuw van vandaag niet meer gezien.
Jammer.
Hj genoot er zo van om foto’s maken van sneeuwlandschappen.
Dat is niet makkelijk.
En hij hield wel van dit soort uitdagingen.
Lieve vader,
Het ga je goed !
Johan
Dank je wel, lieve vader
zondag 26 februari
in de late voormiddag ,
is vader plots overleden.
gelukkig zonder pijn,
zonder lijden.
van Bert Hellinger leerde ik hem te bedanken:
“Lieve vader,
ik neem alles wat van jou komt, alles, met alle consequenties.
Ik accepteer het voor de volle prijs die het jou gekost heeft en die het mij kost.
Ik zal er ter herinnering aan jou iets goeds van maken, om je te bedanken en te eren.
Wat je gedaan hebt, mag niet tevergeefs zijn geweest. Ik koester het dicht bij mijn hart.
En als het mij vergund is, zal ik het doorgeven, zoals ook jij gedaan hebt.
Ik neem je als mijn vader
en je mag mij hebben als je kind.
Jij bent mijn vader en ik ben jouw kind.
Jij bent groot en ik ben klein.
Jij geeft en ik neem, lieve papa.
Ik ben blij dat je mama als je vrouw hebt gekozen. Jullie zijn de juiste ouders voor mij. “
Bescheiden, goeie, sterke vader
ook in mijn hart blijf je een grote meneer.
Het ga je goed !
Johan
Op zaterdag 21 januari 2023 GEEN opstellingen !
Beste vrienden, trouwe representanten en collegae,
wens voor 2023
monnik
de tempel vegen
gebeden zingen
en stil als wierook
verdwijnen in het nu
de wereld intrekken
de bergen, de bomen en de bloemen,
de meren, de beekjes en de dieren
en de mensen
begroeten
“namasté”
ik groet het licht in jou
nederig en dankbaar
voor 2023
Riet en Johan
Data familieopstellingen 2023
Data zestiende jaargang:
In 2023 werken we alvast de zaterdagen: 21/1, 18/2, 18/3, 13/5, 10/6, 16/09, 18/11 en 16/12 in de De Speelhoeve, Vremdese steenweg 237, Boechout-Vremde.
Onthaal om 09.00 u. We beginnen om 09.30 en werken tot ongeveer tot 17.00 Je bent een hele dag aanwezig. Er is koffie, thee en water voorzien. Voor ’s middags breng je zelf je boterhammen mee. Ook pantoffels.
De driedaagse 2023 in de Speelhoeve vindt plaats op 2, 3, 4 augustus. Thema en prijs volgt.
In 2023 zetten we ook de driedaagse retraite UNCOVER terug op het programma. Eenmaal in het voorjaar (wellicht eind april) en eenmaal in het najaar. Hier zijn we heel blij om.
Op de driedaagse en de retraites bieden we Yoga en familieopstellingen aan. Onze dochter Claeren heeft zich ondertussen ontwikkeld tot een geprezen yoga teacher en pijncoach. Data en locatie volgen.
opstellingen zaterdag 17/12. Van harte welkom.
Zaterdag sluiten we het opstellingen jaar af.
Blij dat we goed hebben kunnen werken.
De corona heeft ons gerust gelaten,
En andersom ook: wij hebben de corona ook alle rust gegund.
Echt december nu.
Mooie dagen om de hond uit te laten.
Onze adem blijft rond ons hoofd hangen.
De eiken aan de zoom van de velden lijken nog groter in de lage zon.
De bladeren glijden zacht naar beneden, zonder ritselen.
Niet de wind, maar de koude dwingt hen naar de aarde.
Enkele kleine groene aardappelen zijn blijven liggen na de oogst.
Dit aardappelveld is doortrokken van sporen van banden van zware tractoren.
Het is stil in het bos.
De winter is gekomen.
’s Nachts wordt het al wat kouder.
Nog enkele weken en het is weer kerst, onnozel kinderen, de jaarwende en dan Driekoningen.
Wat glijdt de tijd.
Zaterdag zijn we weer present,
Present in het wonder van het re-present-eren.
Wat boeiend en magisch toch dit ‘wetende veld’.
Laat even weten of je er al of niet bij bent.
We doen zeker drie opstellingen, wellicht vier.
We kijken naar je uit !
Riet en Johan
Familieopstellingen zaterdag 26 november 2022: van harte welkom !
Beste mensen,
De driedaagse hier in Portugal was bijzonder.
De doorwinterde yoga beoefenaars waren een kolfje naar de hand van Claeren.
De opstellingen waren pittig en zeer intens.
Bleek dat ieder van de deelnemers roots hadden, verspreid over Europa of Noord Amerika.
Met 10 mensen was het dan wel zoeken soms om alle wezenlijke elementen gerepresenteerd te krijgen…
Maar boeiend, stimulerend, enthousiasmerend.
Volgend jaar doen we dit tweemaal over.
De andere ervaring is de oceaan.
Niets van het wijnrode oppervlak zoals beschreven door Homeros in de Odyssea.
Maar een reus met duizend-en-een kleuren en gedaantes.
Golven als potvissen,
Jagend, de een na de ander,
Brullend stervend tegen de kliffen.
Het sterven van deze machtige oceaan hield me wel bezig gezien de klimaattop in Egypte.
Een dure mooie strik rond een lege slappe doos.
Is het niet kunnen, niet willen, niet mogen…
Waarschijnlijk alle drie.
Het heersend economisch perspectief laat geen enkele inmenging,
Laat staan inperking toe.
Zijn wij mensen het zoogdier dat zijn eigen nest vervuilt, met het plastic onze zeeën,
Als potvissen naar het strand zwemmend om daar te sterven?
Het idee dat lemmingen in groep het ravijn induiken wordt tegengesproken.
De mens, de alles-weter, doet dit wel…
Want dat is wat we doende zijn.
Steeds duidelijker wordt het “gnoti se auton” van de tempel van Delphi: ken jezelf.
Het wordt zo vaak gebruikt in allerlei vormen van persoonlijk ontwikkelingwerk en persoonlijke groei,
Maar de tekst die deze uitspraak zijn volle betekenis geeft wordt (on)bewust vergeten.
Die luidt: ken jezelf: vergeet niet dat je sterfelijk bent, en nooit gelijk wordt aan de goden.
De mens die boven alles boven staat,
Hubris, noemden de Grieken dit, hoogmoed, arrogantie.
Het wezen dat zich als “causa sui” beschouwt en hiermee zijn eigen vernietiging tewerkstelt.
Ernest Becker schreef hierover in “de ontkenning van de dood”.
Geen pageturner, wel een aanrader.
Onlangs stond ik in een opstelling omtrent een conferentie betreffende de “internationale wapenwedloop en water”.
De leidend ambtenaar zat in verwarring: ga ik hiermee voort of laat ik het aan iemand anders.
Een schitterend, moedig, geïnspireerd man.
Het werd al snel een opstelling omtrent maatschappelijke vraagstukken.
Waarin het water uiteraard een belangrijke rol speelde.
Als representant van het water voelde ik pijn over geheel mijn lijf, voelde een immens groot verdriet
en overheersend een sterk gevoel misbruikt, verkracht te zijn.
Vandaar wellicht dat ik me deze dagen zo met de oceaan verbind.
Uiteindelijk bleef het aan deze man om uit te gaan maken of ie verder zou gaan of niet.
Of ie de prijs zou willen betalen om verder te gaan…
Of de prijs om te stoppen en het aan iemand anders te laten.
Opstellingen gaan altijd over een prijs:
De prijs die je betaalt om echt te leven,
Persoonlijk of maatschappelijk.
– De prijs van een schadefonds lijkt mij voorlopig nog onvoldoende …
Zaterdag doen we vier opstellingen.
09:00 u onthaal, 09:30 start. We werken tot 17:00 u.
Breng je “boterhammen” mee.
Laat even weten of je al of niet komt.
Familieopstellingen najaar 2022
We werken de zaterdagen 24/9,22/10,26/11, 17/12.
In de schone gebouwen van de Speelhoeve met hun zaal met die bijzonder aangename stilte.
Vremdesesteenweg 237, Vremde-Boechout
Onthaal 09:00, start opstellingen 09:30. We werken doorgaans tot 17:00u/17:30 u.
Boterhammen of lunch zelf meebrengen. Wij zorgen voor de rest.
Voorbereiding is niet nodig. Wel fris zijn.
Stuur ons een mailtje als te erbij wil zijn: johan.smets@huisvanverbinding.be
Van harte welkom.
Ook op de najaarsretraite “ontdekken” in Portugal.
En onze jaaropleiding familieopstellingen 2023. voor wie begeleidend met mensen werkt.
Moeder eren
Gisteren was het “moederkesdag” in de Kempen.
Moederkesdag, wat een benaming.
Midden in de oogstmaand, getuige van de grote vruchtbaarheid, weelde en zomerse schoonheid,
waarvoor moeders kunnen staan.
In onze familie vieren wij al van oudsher moederdag op 15 augustus.
Alle moeders worden dan in de bloemen gezet.
Verstillend en verheugend om de tijdswendingen van het leven te zien:
dochters worden moeder,
moeders worden grootmoeders,
en grootmoeders soms overgrootmoeders…
Grootmoeders maken plaats voor nieuwe moeders.
En we eren hen allemaal.
Ook zij die gestorven zijn.
Sterke, lieve, hartelijke, warme moeders.
Die ook in deze tijd nog hun leven riskeren bij het dragen van de vrucht en de geboorte.
Moedig en sterk, die moeders.
Tijdens onze driedaagse ‘ont-dekken’ kwam ik mijn grootmoeder langs moederskant ineens terug tegen.
Ik was haar zowat 50 jaar vergeten.
Door een schilderijtje te maken met een weelde aan lijnen in best levendige kleuren
die zich op mijn blad omhoog leken te wringen naar het licht.
Ze verschenen zomaar en ze wrongen zomaar.
En daar was ze.
Ineens zag ik ze: moemoe.
Ze was er altijd voor ons. Wat er ook gebeurde op de boerderij.
‘s Avonds, nadat ik heel de dag buiten geravot had, zette ze mij op een een stoel aan de waterput
– zo’n oude waterput, weet je wel, met emmer aan een lange tak die als hefboom fungeerde -.
Ze putte een emmer water en dan met een doek en een klot sunlight,
waste ze stevig mijn “berries”.
Zo noemde ze mijn benen, naar de twee burries van een boerenkar, waar het paard tussen gebonden werd,
en die altijd vuil waren.
Ze genoot ervan om mijn benen berries te noemen.
en die goed met zeep proper te “ruzzen” (schuren).
En ze deed het met zoveel warmte en liefde en humor.
Ook al gaf ze wat ze kon, zodat we konden overleven,
deze innige momenten heb ik bij mijn moeder vaak gemist.
Maar grootmoeder, die heeft het mij gegeven.
En ik zag ineens ook dat Riet, mijn echtgenote, veel van deze moemoe heeft.
En dat ontdekte ik plots tijdens de driedaagse.
ik werd er van binnen heel stil van.
en heel warm.
Lang leve moeder,
lang leve grootmoeder,
en alle moeders van de wereld…
Johan